احمد جان

 
اعتصاب کردم …

آب , غذا و البته حرف را …

نگران نباش …

اعتصاب نکردم …

دلتنگی , تنهایی و البته سیگار را .

شاید برای تو فراوان باشند …

کسانی که اندازه ی من دوستت دارند …

اما برای من …

کم که نه هیچ!

وجود ندارد کسی که اندازه ی (تو) …

دوستش داشته باشم.

حالـــــــا حرفـــــــهایمان بمـــــــاند برای بعد …

دلخوری هـــــــایمـــــــان …

دلـــــــتنگی هـــــــایمـــــــان …

و تمـــــــام اشکـــــــهای مـن …

تنها به من بگو …

کــــــه با مـن نمی گذشت . . . ؟

سرت را …

تکیه به دیوار نــده عمرم …

به غیرت …

شانه هایم برمی خورد …

 
لبخـــندمـــ را بریـ ــ ــدم

قــاب گــرفتمــــ

بــ ــه صـورتـم آویختــم !

حــالا بـا خیــال راحــت

هــر وقتـــ دلـــــمـــ گـــرفتـــ

” بغـــض ” مـیکنمــــ …

 
شهـــامــت مــی خواهــد …

ســـــرد بــاشــی …

و گــرم لبخنــد بزنـــی ..!

بچـــه کـــه بـــاشی …

از “نقـــاشی”هـــایتـــ هـــم …

مــی‌ تــواننــد بـــه روحیـــاتــ و درونیـــاتتــ پی ببــرنـــد ،

بـــزرگ کـــه مــی‌ شـــوی …

از حــرفهـــایتـــ هـــم نمــی‌ فهمنـــد تـــوی دلتــ چـــه خبـــر استــ !

خیلــی از خـودش خـوش قــول تــر اســت …

خیــالـــش را مــی گـــویــــم …

کـه یک عمـر اسـت زودتـر ازخـودش آمـده …

سـر قـرارمـان !